Nawożenie zbóż

W nawożeniu zbóż ozimych elementarny wpływ na plon odgrywa pierwsza miara azotu wykorzystywana wiosną. To od niej zależne jest przede wszystkim liczba źdźbeł, w konsekwencji obsada kłosów, która w najogromniejszym stopniu odgrywa wpływ na plon ziarna.

Pszenica ozima jest zbożem o dosyć dużych wymaganiach wodnych a także reaguje spadkiem plonu w latach o mniejszej ilości opadów, głównie na lżejszych glebach. Największe żądania wodne wypadają od fazy krzewienia do finiszu fazy strzelania w źdźbło, zaś dla wielu rodzajów do zaczątku kwitnienia. Nadmiar wody służy wzrostowi chorób grzybowych jak i obniża stan ziarna. Pszenica posiada dosyć duże wymogi cieplne przy okazji całego okresu wegetacji. Słoneczna jesień wpływa na wzrost mrozoodporności.

Lubi ciepłą jesień, krótką zimę a ponadto wczesną, słoneczną wiosnę a oprócz tego równomierne, umiarkowane opady. Pszenica nie reaguje dobrze na nawożenie przez obornik bydlęcy, wówczas utrudnione jest prowadzenie roli pod siew. Nawożenie azotem zaleca się użytkować wczesną wiosną, z chwilą ruszania wegetacji pszenicy. Musimy przypomnieć o tym, że zboża pobierają najwięcej, bo więcej niż 70% azotu od fazy krzewienia do fazy startu kłoszenia, dlatego dawki azotu musimy stosować doglebowo w 2-3 terminach. Nie musimy użytkować się jednorazowo więcej jak 60 kg/ha azotu. Pszenicę ozimą zaleca się nawozić wiosną dawką prawie 20-25 kg azotu na każdą przewidywaną tonę ziarna, już po uwzględnieniu przystępnych zapasów glebowych.

Odpowiednie nawożenie fosforem i potasem wzmaga odporność pszenicy ozimej na choroby, mróz, niedobory wody jak i wyleganie. Decyduje też o błyskawicznym wypełnieniu ziarna a ponadto równomiernym dojrzewaniu.